Pewnie zastanawiasz się, co to za dziwny twór: Seminarium Internum. W żadnym innym zakonie czy zgromadzeniu nie znajdziesz takiej nazwy. Najprościej mówiąc, Seminarium Internum to nowicjat. Nazwa ta jest uwarunkowana historycznie. Święty Wincenty a Paulo chciał stworzyć coś pośredniego pomiędzy stylem życia zakonników i księży diecezjalnych. Miał z tym wiele problemów, bo niewielu wierzyło, że taka hybrydowa forma wspólnoty przetrwa. Jak widać, udaje się to już od 400 lat. Nie chcąc, by misjonarze byli utożsamiani z zakonem, w 1637 roku utworzył nowicjat, nazywając go właśnie mianem Seminarium Internum. Nazwa ta obowiązuje do dzisiaj. Jest to bardzo dobry czas, by spokojnie przejść ze „świata” do życia w Zgromadzeniu. Każdy z nas jest inny, przychodzimy tu z różnymi doświadczeniami czy stopniem wiedzy religijnej. Wywodzimy się z różnych miejscowości i rodzin. Czasem zdarza się, że pochłania nas komputer, życie wirtualne. Niektórzy czują się uzależnieni od telefonu bądź facebooka. Ten rok daje możliwość zatrzymania się, przyjrzenia się temu, jacy jesteśmy i co jest dla nas ważne, co nas być może ogranicza. Seminarium Internum to także czas, by zobaczyć swoje mocne i piękne strony, by rozwijać je w służbie innym, hojnie dzieląc się swoimi talentami. Szczególnie istotny cel Seminarium Internum stanowi głębsze poznanie Bożego powołania, a także doświadczenie sposobu życia Zgromadzenia i kształtowanie własnej osobowości w oparciu o wskazania św. Wincentego a Paulo.

Poprzez codzienną Mszę świętą, modlitwę, czytanie i rozważanie Pisma Świętego, lekturę duchową oraz adorację Najświętszego Sakramentu masz możliwość zaprzyjaźnienia się z Bogiem, tak by zbudować z Nim relację i odkryć, czy rzeczywiście On Ciebie powołuje. Święty Wincenty mówił, że najważniejszym celem naszego trwania w Zgromadzeniu jest uświęcenie własne, bo dopiero będąc uświęconymi, możemy budować wspólnotę i iść tam, gdzie pośle nas Bóg. Czasu jest wystarczająco dużo, a ojciec duchowny, kierownik czy spowiednik są po to, by pomóc Ci w stawianiu pierwszych kroków na tej drodze. Nie jesteśmy zakonem (a już na pewno nie kontemplacyjnym), więc nie spędzamy całych godzin w kaplicy, biczując się czy leżąc krzyżem na zimnej posadzce ;). Bardzo ważne są dla nas comiesięczne Dni Skupienia, kiedy to na 24 godziny wyłączmy się ze wszystkich zajęć, by słuchając konferencji i trwając na adoracji budować tę piękną, intymną więź z Bogiem.

Czas Internum pomaga przyjrzeć się, czy Nasze Zgromadzenie Ci odpowiada, czy właśnie w taki sposób chcesz głosić Ewangelię jako ksiądz lub brat. Z jednej strony w rozeznaniu tym ma pomóc całoroczna nauka, która obejmuje następujące przedmioty: wprowadzenie do chrześcijaństwa, biografię św. Wincentego a Paulo, historię Zgromadzenia Misji, Reguły i Konstytucje Zgromadzenia Misji, życiorysy świętych i błogosławionych rodziny wincentyńskiej, duchowość wincentyńską, teologię życia duchowego, liturgikę, śpiew kościelny, psychologię, metodologię uczenia się, emisję głosu, fonetykę, kulturę języka polskiego, język francuski, język łaciński i grafikę. Z drugiej strony zaś szczególnie istotne w tym względzie jest codzienne przebywanie wśród misjonarzy, spotkania z różnymi ciekawymi ludźmi, a także liczne wyjazdy mające na celu umożliwienie dokładnego poznania dzieł i życia Zgromadzenia.

Nasz misjonarski nowicjat to także czas budowania wspólnoty, gdyż w niej żyjemy do końca życia. Jak możesz przeczytać na innych podstronach, nasza wspólnota ma specyficzny charakter. W Seminarium Internum podejmujemy różne zadania, również te typowo porządkowe, ale także powoli zaczynamy angażować się na rzecz ubogich zgodnie z naszym charyzmatem. Ważny aspekt życia w Internum stanowi także praca, np. w ogrodzie, wydawnictwie czy bibliotece Zgromadzenia. Na zakończenie Seminarium Internum składa się Bonum Propositum, czyli Dobre Przyrzeczenie życia w Zgromadzeniu według zasad, które u nas panują, a które poznaje się w czasie nowicjatu. Co roku 27 września po roku wstępnym następuje obrzęd obłóczyn, czyli przyjęcia sutanny.

Przełożonym, czyli Dyrektorem Seminarium Internum jest ks. Andrzej Paluch CM.