Bądźcie zjednoczeni, ale niech to będzie w miłości Jezusa Chrystusa, każda inna jedność, nie może przetrwać.
Duch Jezusa Chrystusa to duch jedności i pokoju. Jak więc moglibyśmy pociągać dusze do Jezusa Chrystusa, gdybyśmy nie byli wzajemnie zjednoczeni ze sobą i Nim samym? To nie jest możliwe.
A zatem miejmy te same uczucia i to samo pragnienie, w przeciwnym razie będziemy postępować jak konie zaprzężone do tego samego pługa, z których jedne ciągną w jedną a drugie w drugą stronę, niszcząc i rozrywając wszystko.
Bóg wzywa nas, byśmy pracowali w Jego winnicy. Idźmy więc do niej, mając jedno serce i jedno pragnienie.
To właśnie miłość braterska jest znakiem powołania, gdyż to po niej poznaje się, że jest się prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa.
Miłość jest duszą cnót i rajem dla wspólnot. Raj nie jest niczym innym jak miłością, jednością i dobroczynnością. Szczęście życia wiecznego polega przede wszystkim na miłowaniu. Nie ma bowiem niczego bardziej upragnionego niż życie razem z tymi, których się kocha i przez których jest się kochanym.
Miłość chrześcijańska jest cnotą, dzięki której kochamy się wzajemnie w Bogu, zgodnie z Bogiem i dla Boga. Jest to cnota, która sprawia, że kochamy się wzajemnie w tym samym celu, w jakim Bóg kocha ludzi, a mianowicie, żeby ich uczynić świętymi na tym świecie, a szczęśliwymi w wieczności. I dlatego ta miłość sprawia, że widzimy Boga i tylko Boga w każdym z tych, których kochamy.
Prośmy Boga, by dał nam ducha jedności i ducha jednoczącego, którym jest sam Duch Święty, abyśmy będąc ściśle zjednoczeni, mogli jednać dusze z Bogiem i ludzi między sobą.