Już za czasów św. Wincentego do Zgromadzenia zaczęło zgłaszać się bardzo wielu kandydatów, którzy służyli Ubogim, ale nie przyjmowali święceń kapłańskich. Jest tak do dzisiaj, a nasze Zgromadzenie stwarza przestrzeń do rozwoju powołania braterskiego.

Kandydat na brata, podobnie jak kandydat na kapłana, rozpoczyna swoją formację od Seminarium Internum, które trwa rok. Jest to czas modlitwy, pogłębiania swojej relacji z Chrystusem, poznawania siebie i dalszego rozeznawania swojego powołania. Czas poznawania charyzmatu wincentyńskiego przez studium oraz różnego rodzaju praktyki duszpasterskie. To wtedy zawiązujemy braterskie relacje i uczymy się życia we wspólnocie. Seminarium Internum kończy się złożeniem Bonum Propositum (czyli tzw. Dobrym Przyrzeczeniem) oraz przyjęciem stroju duchownego (czyli obłóczynami).

Następnie rozpoczyna się kilkuletni okres formacji. Ważna jest nie tylko strona duchowa, ale też ludzka, intelektualna, wspólnotowa i pastoralna. W formacji brata szczególne znaczenie ma rozpoznawanie i rozwijanie jego osobistych talentów, darów i charyzmatów, by dar jego osobowości mógł przynosić jak największe owoce. Talenty brata mogą być także rozwijane przez różnego rodzaju kursy, czy studia. Jeśli kandydat na brata i przełożeni tak rozeznają, to, po odpowiednim przygotowaniu, możliwe jest także przyjęcie diakonatu stałego.