Jakież to szczęście móc powiedzieć: “Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus”. Nie żyjemy już bowiem życiem ludzkim, ale życiem Boskim. I będziemy nim żyć, jeśli nasze serca będą napełnione intencją pełnienia woli Bożej.
Ci, którzy poddają się woli Bożej i którzy zachowują ją głęboko w sercu, należą do prymusów w szkole Boskiego Mistrza. Nie znam niczego świętszego i doskonalszego od tego poddania się woli Bożej.
Czy jest ktoś lepiej usposobiony do wypełniania woli Bożej niż ten, kto we wszystkim czyni wolę Bożą i nie szuka w niczym samego siebie?
Popatrzcie na święte postawy chrześcijanina poddanego woli Bożej i na błogosławieństwa jakie towarzyszą wszystkiemu, co on czyni. Polega on tylko na Bogu, a Bóg we wszystkim i wszędzie nim kieruje. Bóg jakby trzyma go za rękę. Zobaczycie, że Bóg udziela szczególnego błogosławieństwa jego przedsięwzięciom i obdarza łaską zamysły, jakie podejmuje, towarzyszy też radom jakich udziela innym. Wszystkie jego działania są wielkim zbudowaniem dla otoczenia.
Z drugiej zaś strony widzimy, że osoby, które są przywiązane do swoich skłonności i przyjemności, mają tylko przyziemne myśli, mówią jak niewolnicy, a ich dzieła są martwe.
„Nawet w stanie choroby powinniśmy całkowicie podporządkować się Jego woli. Jest bowiem prawdą i musimy w to wierzyć, że dzieje się za sprawą Jego przyzwolenia. Ufajmy Bogu, który potrafi wyprowadzić z tego dobro. Dlatego prosząc Boga, by dał zdrowie chorym i zaradził innym potrzebom, czyńmy to zawsze z zastrzeżeniem, że jeśli taka jest Jego wola i jeśli to przysporzy Mu chwały”.
O gdyby zechciał Bóg w swej dobroci udzielić nam łaski wypełniania nieustannie woli Bożej to wówczas będziemy godni być Jego uczniami. Póki jednak będziemy rozkoszować się naszą wolnością Panie, nie będziemy absolutnie gotowi, by iść za Tobą.
O nasz Wybawco, prosimy Cię, zechciej nam udzielić tej łaski, byśmy mogli Cię naśladować. Gdy tak będziemy czynić, Ty sam poprowadzisz nas za rękę, pomożesz nam wypełniać Twoją wolę i w końcu doprowadzisz nas do chwały.